Inmiddels een week verder en weer veel gezien en meegemaakt. Na Santiago zijn we naar Portugal gereden. De bedoeling was om een oud collega van Pameijer te bezoeken. Op weg naar hen toe (Herman en Mieke) strandden we met onze tomtom op een rotonde die een afslag miste die de tomtom wel in gedachten had. Dus maar even gestopt (uiteraard niet op de rotonde) en Herman gebeld. De bedoeling was een verrassingsbezoek. Herman nam gelukkig op en bleek die dag niet te kunnen. Voor de volgende dag afgesproken en wij op zoek naar een camping die zowel door Herman als door de Asci gids werden aanbevolen. In de middle of nowhere, Cabaceiras de Basto, stond deze camping na een weggetje van 4 km die de tomtom aangaf als niet verhard. Eigenaar een stel Belgen en uiteraard Hollanders op de camping (vanwege de korting in de Asci gids). De eigenaar van de camping had de pech dat zijn autopapieren in beslag waren genomen op die dag omdat er een belgischkenteken op de auto zat en dan te bedenken dat je 4 km van de dichtsbijzijnde bakker zit en dat je elke ochtend je campinggasten brood aan wilt bieden. Kortom hij was niet blij. De volgende ochtend kwam de bakker dus maar toeterend naar de camping toe, waarschijnlijk toch dus wel een belangrijk genoege bron van inkomsten (geen geweldig Nederlands maar je begrijpt wat ik bedoel). Daarna naar Herman en Mieke toe. Was een zeer gastvrije en leuke dag. Herman heeft een geweldig huis wat inmiddels afgebouwd is. Ligt ook in een mooie streek. Hilde had zo ongeveer op onze bezoekdag een nieuwe cortisonenprik (ivm allergische reactie op insectenbeten)nodig die door een arts gegeven moest worden. We hadden in gedachten om dit in de Algave te laten doen gezien het feit dat daar ook Engelstalige artsen praktijk hebben. Dit kwam ter sprake bij ons bezoek en Mieke bood aan om Hilde naar het ziekenhuis te rijden (was vlak bij) omdat daar alle artsen praktijk hebben. Zo gezegd zo gedaan. De prik werd gegeven door een vriendelijke verpleegster (de arts was nors en kon of wilde geen Engels spreken). Met de bemiddeling van Mieke werd alles goed geregeld. We waren hier erg blij mee. Een zeer geslaagde dag dus. Aan het einde van de middag op weg naar de volgende camping aan de kust. Aangekomen inVila do Conde, een klein kustplaatsje. Slecht weer, veel regen. Op de 16e hebben we naar het songfestival gekeken met een terrechte Noorse winnaar. Gelukkig maar dat de toppers niet meededen, stel je toch voor dat die eerste waren geworden............. Trouwens voor mij de eerste keer dat ik een Songfestival heb gezien. Voor Lina die op mocht blij¨ven een leuke ervaring. De dag daarna was het een nationale feestdag in Noorwegen (de grootste) en hebben we een Noors vlaggetje buiten in de regen opgehangen. In Noorwegen normaal veel parade's, mensen in klederdracht enzo. Ik heb zelf een lange wandeling gemaakt in de directe omgeving (de lengte werd voornamelijk bepaald omdat ik verdwaald was). Wel mensen buiten en ik ze vriendelijk begroeten met bon dias maar stugge reacties terug. Veel waakhonden die aansloegen als je langs de huizen liep. Al met al gaf het een unheimlich gevoel om daar te lopen, een vreemde sfeer. Ook hier veel armoede, mensen die kleding met de hand aan hat wassen waren, veel achterstallig onderhoud aan huizen, veel te koop e.d..

Maandag weer vertrokken richting Nazare, ook een kustplaatsje in Portugal. Gezellig stadje met een deel aan het strand en een deel boven op de rots waar je door middel van een schuin, omhooggaand treintje kon komen. Hier lekker gewandeld en gegeten (pijlstaartinktvis als menu del dia, waar je dus pas achter komt als het eten geserveerd wordt, ach je moet alles een keer in je leven geprobeerd hebben). Voor het eerst helemaal droog en zonnig, nog wel wat fris. Aangezien de Portugese wegen op sommige plekken erg slecht zijn hadden we een band die voor de helft leeg was gelopen. Woensdag toen we vertrokken geprobeerd bij het dichtsbijzijnde benzinestation de band op te pompen maar deze liep weer snel leeg door een lek in het ventiel. Omdat het achter was en we een dubbelas achter hebben was het niet direct gevaarlijk. Wij op weg naar het eerstvolgend dorpje toen we grote borden zagen met continental en een pijl naar boven. Kortom een bandenzaak langs de weg met een oprit naar boven. Daar geparkeerd en met taal en gebaren aaneenPortugese medewerker uitgelegd dat ik een probleem had. Hij kon het oplossen.Na een half uurtje probleem opgelost (ook zijn vader kwam er nog bij kijken en vertelde in het Portugees dat ik ferroventielen moest nemen zodra debanden wee opnieuw vervangen moesten worden). Hij vroeg 5 euro maar ik waserg blij met de service en de vriendelijkheid en heb hem dus 20 euro gegeven. Wij weer verder. Gereden naar Quarteira(met een grote boulevard en 's avonds lekker uit eten geweest en een ondergaande zon gezien)vlak bij het adres wat Claudia, mijn collega die voor mij waarneemt gedurende mijnsabbatical, had gegeven. Ik heb haar gebeld en we zijn de volgende dag (21 mei) langsgegaan.Ook hier weer veel gastvrijheid en ik vond het leuk haar weer even te zien. Even over werk gehad en dan met name over outsourcen automatisering wat meteen ook verklaarde waarom ik geen enkel antwoord op mijn mail aan automatisering heb ontvangen. Nog met Lina gezwommen in het zwembad en aan het einde van de middag zijn we weer vertrokken naar camping waar we de nacht daarvoor ook hadden gestaan. Vandaag naar Isla Cristina gereden (ligt in Spanje) en ook hier dicht bij het strand. Lekker weer. We blijven hier een dag en daarna geleidelijk richting Barcelona. Conclusie, Portugal heeft mooie stukken, vooral in het Noorden en saaie stukken midden en zuid, veelal hetzelfde landschap. Zijn vriendelijk, wat stugger dan Spanjaarden maar als het er op aan komt behulpzaam en vriendelijk. Het Nederlands van Lina wordt steeds beter. Ze kan nu ook al zeggen bestemming bereikt omdat ze dat de tomtom elke dag hoort zeggen.

Liefs en groetjes vanuit Spanje