Het is alweer een tijdje geleden dat we in de buurt waren van een mogelijkheid om online te gaan dus ook geen reisverslag. Laat ik beginnen met een dankwoord voor de lieve sms'jes en mailtjes die ik kreeg in verband met mijn verjaardag. Mijn verjaardag hebben we onder de brug in Stockholm gevierd alwaar er een speciale campercamping was gestationeerd. Dat betekent een camper, 2 meter ruimte en dan een andere camper, kortom een beetje als sardientjes in een blikje maar het mocht de pret niet drukken. Hilde had de camper versierd met slingers en 's avonds een lekker biefstukje en een lekker glas wijn. We zijn 2 dagen in Stockholm geweest. Een dag shoppen en een dag rondkijken. In de ranglijst van mooie steden zeker een top 3 notering. Veel gezien, veel gewandeld en veel gedaan onder andere een rondvaart rond de eilanden waar Stockholm op gebouwd is en een soort van koninklijke fanfare met ceremonieel gedoe bewonderd die als doel had de afwisseling van de wacht te ondersteunen. Lina met haar ervaring van Tenerife in Stockholm in de springelastieken en vanaf het begin durfde ze al flink hoog. Blijft leuk om te zien hoe hard ze groeit in haar doen en laten. Naast de camping een klein parkje en daar speelde 's avonds een kwartet jazznummers, lekker op een stoeltje en genieten maar. Ook hier weer vanaf de brug een prachtige zonsondegang. Het was onze laatste grote stad van deze vakantie. Daarna richting Karlstad gereden. Nu had ik ergens gelezen dat Zweden het tweede houtproducerende land ter wereld is (na Canada). Inmiddels kan ik dat met zekerheid beamen. Ik heb nog nooit zoveel bomen gezien, kilometer na kilometer, zo af en toe onderbroken door een meer(tje) en een een hoopje rotsblokken cq keien. Een enkele keer zie je opeens een huis of een kerkje met een paar huizen er om heen. Voor de rest enkel weidsheid. Er is wel civilisatie omdat er met regelmaat een bord is te zien dat er een Mc Donald is op '.... minutter' rijden. (Hilde heeft de aanwezigheid van een Mc Donald als norm ingesteld ter aanduiding van aan geciviliseerd gebied). Verder geven de vele brievenbussen langs de weg toch de indruk dat er in de bossen bevolking leeft evenals de aanwezigheid van houten bushokjes op plaatsen waar ik, als logisch denkende sterveling, toch zeker geen stop voor een bus zou plannen omdat er in de verste verte geen bewoning te zien is maar ja ik ben dan ook geen Zweed. Kort samengevat; veel ruimte, veel bomen, veel water (soms een meer ter grootte van half Nederland), veel stenen (glad of rotsachtig) en dat alles in een een wat golvend landschap. Een beetje saai dus. Als je een Zweed te spreken krijgt, wat het best lukt op de camping want anders zijn er niet zoveel te vinden, is hij vriendelijk en behulpzaam en trots op zijn Zweed zijn. Dat laatste is weer te merken aan de grote hoeveelheid Zweedse vlaggetjes die je op bijvoorbeeld de caravans ziet. Even terug naar onze reisroute. We zijn iets voorbij Karlstad gereden, richting Saffle en hebben daar op een camping aan het Vanern meer gestaan. Aangezien het weer in Zweden erg afwissend is met de nadruk op regen hebben we de volgende dag na een half uurtje zwoegen om de camper weer uit te graven (deze had zich middels voorwielaangedreven krachten diep ingegraven in de blubber) een wat hogere cq drogere plek op de camping gekozen. Het was redelijk droog, niet zo warm maar voor Lina reden om te willen gaan zwemmen en ja een spartaanse opvoeding is ook in Noorwegen niet ongewoon, dus Hilde in dikke kleding aan de kant en Lina in bikini in het water. Op deze camping trouwens een identieke andere camper tegengekomen uit Zwitserland. Uiteraard gesproken met de eigenaar van dit moois en hem ook even op de valreep gevraagd hoe de koelkast op gas te zetten is. Ik weet nu hoe het werkt moet enkel nog een nieuw schakelaartje, die bij mij dus kapot is, zien te bemachtigen. Na een drietal nachten in Saffle doorgebracht te hebben, wij weer op weg naar een camping in de buurt van slot Lacko (een groot slot aan de Zuidpunt van het Vanern meer). Onder weg gestopt in Tanum (Vitlycke) en de beroemde hallristningar (rotstekeningen) bezichtigd met daarbij ook een paar graven (een hoop keien boven op een heuvel). De rotstekeningen (ingehakt) zijn zo'n 3000 jaar oud en tegenwoordig rood ingekleurd om beter herkend te kunnen worden. Prehistorisch gezien, een van de belangrijkste vondsten van Zweden. De camping bij het slot was vol dus wij in de buurt een andere camping gevonden. Pittoresk kan je wel zeggen. De plaatselijke voetbalclub (zowel dames als herenvoetbal) had een stuk parkeerterrein geschikt gemaakt met electriciteitspalen en een servicehuis gebouwd met toiletten en douches. Voor 180 kronen kan je dan een nacht staan en zij verdienen wat geld voor reparaties, activiteiten en dergelijke. Aan creativiteit ontbreekt het de Zweden niet. 's Avonds nog een hert gezien die keurig via het voetbalveld van het ene bos naar het ander bos, overstak. Voor het eerst sinds het begin van onze trip was Lina weer geinteresseerd in haar fietsje met zijwieltjes. (Ik heb dat fietsje wat verwenst omdat het een grote sta in de weg was in de camper en elke keer in en uitgeladen moest worden en het dus tot een paar dagen geleden een totaal zinloos meegenomen item leek te zijn). Ze zag dat vrijwel al haar leeftijdsgenootjes die fietsten, dat zonder zijwieltjes deden en dat is haar eer te na om dat dan ook niet te kunnen. Dus vanaf de 21e aan het oefenen met wieltjes en vrijdagavond 24 juli konden ze eraf en fietst Lina zelfstandig. Zij apentrots natuurlijk! Ook bijzonder was donderdagochtend toen zij, met succes, op haar fietsje (toen nog met zijwieltjes) helemaal alleen 's ochtends broodjes ging kopen bij de receptie.

Tussendoor nog een nachtje op een camping gestaan (op weg ernaar toe nog een hert gezien die voor onze camper de weg overstak) waar we in de wolken stonden (pak weg op een hoogte van tussen de 200 en 300 meter) waar ook regen uit kwam en ik mijn eerste kleine ongelukje had, door met het achteruit steken, de verlengde spiegel van een auto met caravan, eraf te rijden. Soms werkt de achteruitrijcamera van de camper niet geheel naar tevredenheid en hoor ik Hilde niet die luid stop bleek te hebben geroepen. Met 500 Zweedse kronen en een handschudden werd dit probleem naar ieders tevredenheid opgelost. Nu dus op een camping niet ver van Gavle vandaan waar we vrijdagavond ook een stukje culturele opvoeding hebben genoten doordat de campingbewoners (kleine camping) hun jaarlijkse avond hadden georganiseerd met de aanwezigheid van een keyboard spelende Zweed en zijzelf zingend als ondersteuning van deze man (of andersom natuurlijk). Wel een wat hoog hooiland,mooiland gehalte maar wel reuze gezellig. Meezingen blijkt een Zweeds folkloren te zijn wat veel voorkomt, dus we hebben nu wat songteksten en oefenen maar. Voor Hilde geen probleem, haar Noors (met Tromso accent) is voor de Zweden hier zo goed dat ze regelmatig complimentjes krijgt over haar kennis van het Zweeds. Verder heel erg Zweeds zijn de vele muggen. Iets teveel van het goede!

Zo langzamerhand rijden we naar het Noorden (Tromso nog 1600 km). Voor Hilde duurt de vakantie inmiddels lang genoeg en heeft ze behoefte aan een wat vastere plaats en plek. (ikzelf gedij goed op de structuur van reizen, veel zien, ergens een paar dagen staan en dan weer verder, zou dit wel jaren zo kunnen doen). Lina vermaakt zich goed en heeft zich goed aangepast aan onze manier van reizen.

Na een paar huishoudelijke puntjes. We hebben inmiddels de 11.000 km grens overschreden. Wes, succes met eerste opdracht (inlevering OV kaart niet vergeten?). Kit, had je de canal digitaal kaart nog opgestuurd? Voor de vakantiegangers. Geniet en doe dat zo volledig mogelijk! Mijn planning is om maandag 7 september weer te beginnen (met gepaste tegenzin). Een paar dagen later dan gepland maar dat komt door de Oslo trip (bruiloft vriendin van Hilde) waar ik 30 augustus vandaan vertrek en ik een dag of 3 nodig heb om weer thuis te komen. Liefs en tot het volgend schrijven.