Ja, en dan is de dag van afscheid aangebroken. Het valt ons zwaar, het vooruitzicht om na 6 maanden samen weer alleen te zijn. Ons eerste weerzien zal, zoals het er nu naar uitziet, pas over een week of 7 a 8 zijn en dat is een lange tijd te gaan. Ik rijd vandaag richting Narvik. Wil via de Noord Kaap route naar het Zuiden rijden. Dit is niet de snelste weg (dat is door Zweden) maar wel een mooie route en het geeft me de gelegenheid om wat meer van Noorwegen te zien dan enkel Tromso en omgeving. Over een dag of 3 ben ik dan in de buurt van Stjordal en daar bekijk ik hoe ik verder ga rijden. Het ligt dan in de bedoeling om 31 augustus in Hellevoet aan te komen.

Hoe zijn de afgelopen 3 weken verlopen. Huiselijk met daar omheen kleine uitjes en diverse gebeurtenissen. We zouden nog een weekend met de camper weggaan maar Hilde werd vlak daarvoor ziek (flinke verkoudheid, dachten nog even aan de Mexicaanse griep en dan zou ik natuurlijk niet kunnen reizen .... ;-)) dus besloten om niet te gaan. Wat hebben we zoal gedaan. We hebben lekker gebarbequed bij Fia, een vriendin van Hilde (zie foto) op de veranda met prachtig uitzicht op de baai. Een verjaardag gevierd, pannekoeken met zelfgeplukte bessen bij een andere vriendin gegeten. Ice Age 3 in het Noors in de bioscoop gezien (erg leuk). Lekker uit eten geweest. Marsvins (cavia's) gekocht bij de plaatselijke kinderboerderij 50 km van Tromso vandaan (Sommeroy) omdat de dierenwinkel enkel 'bijna volwassen' exemplaren in de verkoop had. De keuze is gevallen op 2 jonge dames (een maand of 4 oud) en gedoopt met de namen Pipi (de borstelharige) en Lotta (de gladharige). Beiden van dezelfde vader maar met een andere moeder. Tja dat krijg je in zo'n open en vrije omgeving als op de kinderboerderij ....... Verder was afgelopen donderdag voor Lina haar eerste schooldag aangebroken. (kinderen gaan in Noorwegen pas naar school in het jaar dat ze 6 worden). Een officiele gebeurtenis met welkom op het schoolplein waar elk kind apart wordt opgeroepen en een handje krijgt van de rector en hun vaste leerkracht. 's Avonds een klein feestje met directe familie en natuurlijk (aardbeien)taart. Noren zijn creatief in het vinden van argumenten of gelegenheden om taart of iets anders te kunnen eten! En natuurlijk gevist. Ik had van een kennis van Hilde visspullen geleend. Op internet een beetje gelezen op wat voor manier er hier gevist wordt en wij op pad. Drie kwartier rijden om naar een mooi, lokaal bekend staande, visplek te rijden. (Met al die baaien en fjorden moet je overal omheen rijden en dat kost veel reistijd). De eerste keer was ik snel klaar. Het kunstaas bleef keurig drie keer achter elkaar in het wier vastzitten en toen waren de warteltjes op (voor de niet vissers onder de lezers, dit heb je nodig om het kunstaas aan de draad vast te maken). Dus zonder succes weer terug. Op de terugweg nog een plaatselijk monument bekeken (ook voor Hilde de eerste keer), tekeningen op rotsen zo' 6.000 tot 10.000 jaar oud. Kun je nagaan, wij duizenden kilometers gereden om in Zweden rotstekeningen te kunnen aanschouwen blijken ze zo'n 20 km van tromso ook te bestaan .... ;-). Weer even terug naar het vissen. Wij afgelopen maandag nog een poging gedaan, dus weer een ritje richting de bekende visplek, en ik bleek goed 'haill' te hebben want ik ving in een korte tijd 6 sei (=koolvis, een soort kabeljauw). Bij 2 heb ik het tijdelijke voor het eeuwige bewerkstelligd en de andere 4 zijn weer teruggezet (waren 25 cm wat toch wat te klein was). Kreeg nog te maken met van lachstuipende, dubbelknikkende Hilde door bij het schoonmaken in al mijn naiviteit te zeggen dat ik het toch wel sneu vond voor de kleine visjes die in de buik van de vis zaten, denkende dat dit wel eens een levendbarende vis zou kunnen zijn. Na weer enigszins bijgekomen te zijn vertelde Hilde dat de kleine visjes geen jong waren maar als voedsel gediend hadden. (Inmiddels gaat deze anecdote al in Tromso rond op feestjes en partijtjes .........) Iedere visser in Noord Noorwegen wil graag goed 'haill' hebben want dat levert veel vis op. Ik ga dit niet in mijn reisverslag uitleggen maar met wat googlen vind je de betekenis van dit woord. Een tipje van de sluier, als je dit vertelt aan een Noor (met name 1 uit Noord Noorwegen) krijg je een brede glimlach en een knipoog, zowel van de visser of zijn of haar partner (vrouwen vissen hier even vanzelfsprekend als mannen). 's Avonds heeft Hilde de vis gekookt (iets te weinig vet op de vis om in de oven te bereiden) en ik heb de vis heerlijk met een botersausje verorbert. Voelde me een beetje zoals de survival mensen die ik de afgelopen weken op discovery channel had gezien. Kortom een leuke ervaring. Dit is zo'n beetje de opsomming van gebeurtenissen de afgelopen weken. Vandaag ga ik dus reizen. Indien ik ergens op de camping internet heb zal ik mijn reisverlag actualiseren anders pas bij thuiskomst. Voor een ieder goede weken toegewenst!