Innsbruck, tirol verse sneeuw, wolken en de alpen zoo
Het vervolg
Boodschappen doen, gezellige en leuke Duitse jongeren en Vaderdag
Tja, dan is het stil en besluit je de buurt te gaan verkennen en boodschappen te gaan doen op je fiets met je rugzakje en godzijdank je poncho bij je. Dit was vrijdag. Je hebt bij de receptie een plattegrond gekregen van het dorpje, dichtbij de camping, waarop ruim geschat zo'n6 straten staan getekend met zowaareen klein bureau van toerisme. Lekker heuveltje af, het was even droog en na elke straat toch minimaal 3 keer gezien te hebben uiteindelijk toch het informatiebureau kunnen vinden. Ik wat info gevraagd en gezellig gekletst met de ambassadrice van dit plaatselijke dorpje. Ze kende ook Noorwegen maar ging nu voor een lang weekend naar Praag. (mensen praten toch makkelijk als je zelf ook makkelijk praat). Dit alles in een mengsel van Duits en Engels. Tot slot nog gevraagd naar een supermarkt en zowaar bleek er volgens haar op een niet al te grote afstand een supermarkt te zijn. Zij gaf mij ook een plattegrond en markeerde de plek van nog te doene inkopen. Je voelt hem al aankomen. Ik verdwaalde en in geen velden of wegen een supermarkt te bekennen. Daarnaast begon het enorm te regenen. Ik mijn poncho aan. Met rugzak eronder geeft dat toch een raar uitzicht, gezien de meewarige blikken die ik vanlokale Oostenrijkers toegeworpen kreeg wanneer ik in de stromende regen langs kwam fietsen. Na het zoveelste rondje gereden te hebben en mijn kaart van alle kanten bekeken te hebben (we (ik en mijn fiets) waren inmiddels een uur verder) sprak een jongeman mij aan met de vraag of ik iets zocht (hoe zou hij dat toch zo snel in de gaten hebben gehad, ik druipend naast mijn fiets met een half doorweekteplattegrond in mijn hand). Ik legde hem uit dat ik de supermarkt zocht. Gelukkig die wist hij. Hij wees met zijn vinger naar een pad, vertelde mij dit uit te lopen tot het spoor, dan over te steken en dan kon het niet meer misgaan. Dat laatste klopte, het pad was erg lang en ging vrij steil omhoog. Dus met de fiets aan de hand aan de wandel. Toen ik uiteindelijke de supermarkt had bereikt was ik toch wel een redelijk aan het eind van mijn conditie. Ik werd opgewacht door een straatkrantverkoper (zelfs hier bij de enige supermarkt, de wereld is toch klein, heb hem bij het naar buitengaanwat geldgegeven). Gelukkig stond hij wel onder een afdakje want het goot nog steeds. Ik mijn boodschappen gedaan, alles in de rugzak gestopt, poncho aan en weer terug. Dat laatste ging een stuk sneller want toen ik naar beneden in het dal keek zag ik tot mijn verbazing dat er twee kerktorens te zien waren. Er lagen dus 2 dorpjes naast elkaar (Natters en Mutters) en ik begreep nu ook dat ik steeds naar de verkeerde plattegrond had gekeken. Gelukkig heb ik mijn onvermogen tot juist navigeren toch ook weer een plekje kunnen geven ............. . Daarna het heuveltje op waarvan ik zo lekker afgereden was bij de start, met tegenwind en striemende regen en koud en laaaaaaang. Maar daarna lekker de camper in, kacheltje aan, die ik maar weer onder de banken vandaan heb gevist en bijkomen. Contact gehad met Hilde. Ze waren goed aangekomen en ze was al naar het ziekenhuis geweest. Met moeders ging het iets beter maar nog steedsmet niet goed werkende nieren.
Zaterdag werd het wat drukker op de camping, wel wisselvallig en veel regen. Met regelmaat via skype contact gehad met Hilde om haar te supporten en ook om een beetje op de hoogte te blijven. Er waren twee stellen aangekomen met kleine tentjes. We kwamen in gesprek. Zij kwamen voor 1 nacht en ze gingendie dag bungie jumpen vanaf de Europabrucke.Een van de hoogste bruggen van Europa (190 meter ter vergelijk de Euromast is 186 meter). Ik wenste hen veel sterkte en kreeg in ruil het verzoek een fles Jack Daniel's in de koelkast te zetten voor als ze weer terugkwamen.'s Avonds, gezellig met ze in gesprek, buiten voor hun tentjes. Het was wel fris maar vrijwel steeds droog. Enkel de mannen hadden gesprongen (was een verjaardagscadeau van hun vriendin) en de dames hadden gefilmd. Zij wat van mijn Armagnac geproefd en ik meegedaan met het ledigen van de Jack Daniel's, gemixt met Cola. Drie van de 4 waren op jonge leeftijd vanuit Rusland (o.a. Siberië) naar Duitsland gekomen (ouders waren Duits). We hebben gesproken over hoe dat dan voelt en welke belevingen je hierbij hebt. Wat leuk was, was de keuze als er een finale voetbal zou zijn tussen Rusland en Duitsland. Zij waren dan voor Rusland terwijl ze zich op en top Duits voelen. Kortom een boeiende en gezellige avond met veel verhalen. Zie foto van vanochtend vlak voordat ze vertrokken).
Vandaag is het zondag 21 juni. De langste dag van het jaar. Het is stil, bewolkt en het regent vrijwel de hele dag. In Tromso is het nu echt 24 uur licht. Zie voor een lijst met webcamdelink http://www.webcamsinnorway.com/webcams_noiframes.php?nr=1&viewcam=280
Verder is het vandaag Vaderdag. Kreeg een lief sms'je van Cindy en een lief mailtje van Kitty en Timo.Kitty heeft al een aantal jaren een O(pa)dag geïntroduceerd dus Timo had ook wat geschreven in de mail. Erg lief en bedankt. Morgenochtend wanneer Hilde haar verzekeringsmaatschappij heeft gesproken besluiten we waar we elkaar weer zullen treffen. Dit in verband met de kosten van het terugvliegen. Verder liefs en geniet van de dag!
Ander triest nieuws, Oostenrijk en Hilde met Lina naar Tromso
Kreeg per mail het bericht van het overlijden van de partner van mijn directe collega. Ik moet zeggen dat dit een soort vreemd realiteitsgevoel van tijd geeft. Alles was nog oke toen ik op sabbatical ging, we zijn nog met een klein clubje collega's uit eten geweest waar zij (mijn directe collega) ook bij was. Binnen een tijdsbestek van minder dan 4 maanden is haar partner ziek geworden en inmiddels overleden. Erg triest en verdrietig. Ik hoop dat ze dit grote persoonlijke verlies een plek kan geven. Ik wens haar veel kracht toe.
Eergisteren zijn we naar de bovenuitlopers van het Gardameer in Italië gereden, daar een mooie camping uitgezocht en lekker gezwommen in het meer. Temperatuur was zeer aangenaam.
Gisteren hebben we het besluit genomen dat Hilde en Lina voor een weekje naar Tromso gaan om haar moeder te supporten.(zij is wel aan de beterende hand)We staan inmiddels vlakbij Innsbruck (Oostenrijk). Volgende week komen ze dan weer per vliegtuig terug. Ik blijf bij de camper. Waarschijnlijk zien we elkaar in de buurt van Munchen of Berlijn weer terug. Ik blijf een paar dagen hier staan en reis dan naar het vliegveld waar het gunstig is om voor hen te komen (zowel praktisch als financieel). Gisterenavond verder tussen de bergen een mooi zonsondergang gezien. Zie ook de foto's. Vanochtend om 07.00 uur stond de taxi voor de camping. Ze zijn nu aan het vliegen. Moet zeggen dat het erg stil is in de camper. Het regent ook flink dus al met al een wat chagrijnige dag.
Hilde's moeder en Venetie
De moeder van Hilde ligt niet meer in coma, nog wel op intensive care, vermoedelijke diagnose is een langdurig opgebouwde medicijnvergiftiging wat effect heeft op het natriumgehalte en op de nieren. Waarschijnlijk een lange tijd van herstel in het ziekenhuis. Momenteel overwegen we om versneld naar Tromso te rijden daar even te zijn en dan terug naar Zweden. Hilde heeft haar moeder in ieder geval gisteren en vandaag via skype gesproken.
Gisteren naar Venetie geweest, wederom met de bus. Een bijzondere stad, (erg commercieel en toeristisch)en natuurlijk met geconditioneerde gondeliers, mussen en duiven,die met overweldigend enthousiasme proberen datgene te eten wat zich in je hand bevindt. Wat leuk is dat ik van mij zelf een foto heb als kind dat ik op Plaza del Marco duiven aan het voeren was. Nu heb ik een foto dat ik dat als groot jongetje doe. Leuk toch. Zie ook de foto's.
Vuurvliegjes, Milaan, Venetie en triest nieuws
Het is alweer enige dagen geleden dat ik mijn dagboek heb kunnen bijhouden.
10 juni (afgelopem donderdag) naar Monte Carlo gereden (vanuit Frankrijk) en daarna een camping gezocht (in de buurt van de kust, we waren immers in Monaco),wat nog een heel probleem bleek op te leveren. Achter elkaar waren de campings vol. In Monte Carlo trouwens kaarten gekocht en deze opgestuurd met een Monaco postzegel. Is een leuk idee om uit het kleinste landje van Europa een kaart te krijgen. We waren dus nop zoek in een gebied waar veel priveterreinen worden gebruikt voor kleine campings, ik denk dat kermis mensen of circusmensen hier in de zomer naar toe komen. Bij 1 was ik op het terrein gelopen en heb aan een franse caravanbewoner die flink naar alcohol rook, het was immers al 19.30 uur, gevraagd naar een camping. Hij vertelde mij in het Frans wat ik zowaar begreep, eerste rotonde rechts en dan volgen en dan naar ........ Wat later werd ik aangesproken door een man in een luxe porsche (ook van 1 van de privecaravanterreinen) die ook vroeg of ik op zoek was naar een camping en hij vertelde me ongeveer hetzelfde, eerste rotonde rechts en dan ........ Een half uur later dan eindelijk een camping gevonden die niet vol was. Zowaar ook weer in the middle of nowehere maar met het ingaan van de nacht honderden vuurvliegjes en ik kan jullie vertellen dat is een magnifiek gezicht. Dus ook weer een juweeltje op het einde van de dag. Zo ervaar ik nog steeds onze vakantie, elke dag is weer een juweeltje, is het niet voor het uitzicht dan is het wel vanwege de vriendelijkheid van de mensen of zoals gisteren de vuurvliegjes. Vandaag op weg naar Genova, als tussenstop naar Milaan. Een 50 km boven Genova een camping opgezicht in een uiterst gerieflijk klein Italiaans plaatsje midden in de natuur. Naar het dorpje gelopen en daar heerlijk pizza gegeten (in een open vuur oven gebrand, en grappa (likeur) gedronken en een heerlijke vino rosso (voor het eerst bubbeltjeswijn = lambrusco). Nu lekker buiten en alvast het dagboek bijwerken voor het geval ik weer ergens internetverbinding heb. Aanstaandezondag14 junihebben we 2 jaar met elkaar en de bedoeling is om dit in Milaan te gaan vieren. Er zijn slechtere plaatsen te bedenken waar je dit kunt vieren.
Ik ben nu aan het schrijven 15 juni bij het reataurant van de camping zo'n 10 km van Venetie vandaan. We hebben gisteren ons tweejarig samenzijn dus gevierd in Milaan, de binnenstad bekeken en wat gewinkeld (alles was open). 'De dom is indrukwekkend maar als totaal vond ik Milaan wat tegen vallen. 's Avonds op de camping voor de camper champagne. We hebben dan ook besloten een dag eerder te vertrekken en in plaats van direct naar Zwiteserland te gaan, toch Venetie te bezoeken. Nog wat feitelijkheden. Gisteren 36 graden in Milaan. 26 graden om 23.00 uur en vandaag onderweg op een bord 41 graden zien staan. Ik moet zeggen, het was en is warm
Vanochtend uitermate triest nieuws. Hilde werd door haar broer gebeld. Hij hadhun moeder (61 jaar, hij woont met zijn vrouw en zoontje in een huis naast hun moeder), liggend op de grondgevonden (vader is enkele jaren eerder overleden). Inmiddels ligt ze op intensive care, in coma. Het is gelukkig geen hartaanval of beroerte maar de artsenkunnen op dit moment nog geen diagnose geven, ze geven wel aan dat het zeerkritiek is. Over de dag de nodige telefoontjes als update. Morgenochtend afwachten wat de laatste stand van zaken is. Zoals het er nu naar uitziet zullen we een aantal dagen naar Tromso gaan met de bedeoling om later weer terug te komen. Ik probeer dan mijn camper op de camping vlakbij Venetie te stallen totdatwe weer terugkomen. Zo zie je maar weer dat er uiteindelijk niets te plannen valt, het leven doet zich altijd anders voor dan dat je in bgedachte had
Dames en plastic stoeltjes, Dali, Piet en Camargue
Hallo Piet, is dat even schrikken. Heeft je werk toch teveel emotionele energie gekost of is het roken misschien wel eenreden. Ik kan me niet voorstellen datConnie zoveel van je vraagt dat je daar een infarct van krijgt. Maar even zonder gekheid, let je een beetje op jezelf. Je bent nog veel te jong om het tijdelijke voor het eeuwige in te wisselenen. Ondanks dit nieuws heb ik zowel voor jou als voor Monique een foto gemaakt van ' vrouw in stoel, in Frankrijk' . Het was trouwens zo een beetje de laatste die ik gezien heb. (Piet moet je je reiskostenvergoeding eens voorstellen ......). Daarna, daar kwamen we bij toeval achter, waren de dames verscholen in kleine doch doelmatige campers op de plaatselijke parkeerplaatsen. Wij maakten namelijk ook even een stop op een P plaats en vrijwel direct een auto achter onze camper die even kwam checken wat we aan het doen waren omdat iets verder op de P plaats er een kleine camper met dame verscholen stond. Aldoende leert men. Ik nog even aan Hilde voorgesteld om ons vakantiebudget te verruimen maar daar zag ze (uiteraard terrecht) geen heil in. Eergisteren met de bus naar het Dalimuseum geweest, met de bus dat gaat soms toch wat sneller dan de camper inruimen, parkeerplaats zoeken in Figueres en ga zo maar door. Vond het een mooi museum, met name omdat hij het zelf op en ingericht heeft.. Zie ook de fotos's. Gisteren richting Sete gereden en voor het eerst een camping aangedaan die vol zat. Wij dus verder gereden naar de eerstvolgende camping die de borden aangaven en gerieflijk op een 2 sterren camping gestaan in Vic La Gardiole. Vanochtend redelijk vroeg op pad (11.00 uur) en wij door de Camargue gereden. In het midden ergens gestopt bij een natuurparken een stuk gewandeld en flamingo's ' in het wild' gezien en stieren de gefokt worden voor het stierenvechten. Wij wilden vandaag doorrijden naar Fergus als tussenstop voor Monte Carlo, maar door onze stop van vandaag ging dat niet lukken dus bij onze Camarguestop een Asci camping opgezocht iets buiten Marseille en wij erop weg naar toe. Niet over de peage want we willen en zoveel mogelijk zien en dat zo goedkoopmogelijk. Dathebben we geweten. We namen dus net de verkeerde afslag en belanden met onze 7 meter en zonder stuurbekrachtiging in het centrum van Marseile (zowel omhoog als omlaag)tijdens spitsuur. We hebben er zeker 2 uur over gedaan om de stad weer uit te komen op de goede weg naar Toulon. Peentjes zweten en niet enkel vanwege het lastige rijden maar ook omdat de motor warm werd (het was buiten zeker een graag of 30) en ik voor het zekere de verwarming voluit open had gezet en de fan op maximum. Ik kan je verzekeren, de verwarming werkte perfect! Uiteindelijk zijn we zo romdom 19.30 uur op de camping (Sanary sur Mer) aangekomen, die gelukkig niet vol was, en nu we net gegeten hebben zit ik lekker buiten met een goede wifi (gratis) verbinding mijn reisdagboek bij te werken. Misschien blijven we wel een dag en anders trekken we morgen verder. Voor een ieder die meeleeft met het voortbestaan van de camper. Ik vind dat het oudje (19 jaar) het goed doet. De aandrijfas is iets wat kan gebeuren en voor de rest gaat het eigenlijk erg goed. Hij rijdt 1 op 7,5 en dat is puik. Ik heb mensen gesproken met een nieuwe, luxe camper en die rijden 1 op 6 en zijn dan erg blij. Ik heb trouwens nog wat werk verricht de laatste weken waarbij zelfs nog een vergoeding aan te pas kwam. Ik maak netwerkverbindingen met laptops in orde. Eerder voor Nederlanders waar van alles misging en een paar dagen geleden voor een stel Engelsen. Bij het laatste stel werd ik 'beloond' met een lekkere fles bier en wijn. Er stonden trouwens op de camping een paar dagen geleden een stel Engelsen tegenover ons met een Smart op een triangel achter de camper. Erg vriendelijke mensen met wie we de nodige gesprekken hebben gehad. Misschien komen we ze nog in Milaan tegen. Voor allen. Liefs en speciaal voor Piet, beterschap!
Werkgelegenheid
Laat ik beginnen met te zeggen dat ik het erg leuk vind dat mensen mijn verhalen lezen en hier soms ook op reageren. Het onderwerp werkgelegeheid heb ik vanuit verschillende hoeken kunnen bekijken. Er is veel werkloosheid, wordt ook in de pers genoemd. Vooral emigranten hebben hier het meest last van (belooft wat voor onze ideen voor Zweden). Ook veel zwervens, bedelaars, verslaafden?en mensen die met enige creativiteit proberen wat te verkopen. De bekende asbakken gemaakt uit blikjes, zelf gemaakte waaiers, flesjes koud water, mimespelendedames en herenen niet te vergeten zichzelf. Dat laatste doen ze in Spanje, Portugal en ook wel in Frankrijkop geheel eigen wijze. Men zit op een plastic stoel met een parasolletje langs de weg, bij het begin van een stoffig zandpad of bij uitritten. In het begin, naief als ik ben, had ik dit niet door en verbaasde mij over het feit dat in de totaal onbewoonde wereld er op eens iemand, eigenlijk enkelschaarsgekleede dames, op een stoeltje langs de weg zat, vriendelijk glimlachend en zonder ook maar ergens een huis te zien enniet 1 maar om de paar kilometer 1 en soms ook wel 2 dames. Toen ik doorhad dat hier toch wel enige structuur in te herkennen was kreeg ik de geniale ingeving dat het mogelijk wel eens om betaalde liefde zou kunnen gaan. Hilde had dit natuurlijk, als vrouw voel en weet je dit soort dingen nu eenmaal eerder dan een man, al lang door. Dan is in Amsterdam voor het raam zitten toch wat gerieflijker en waarschijnlijk wat praktischer. Wel is er een groot voordeel in de Zuidelijke landen voor deze beroepsgroep dat je veelbespaartop de kosten van de zonnebank.Vannacht hevig onweer. Ik was in slaap gedoezeld totdat Hilde met wakker maakte en aangaf dat het toch wel verstandig zou zijn als de luifel ingedraaid zou worden gezien de heftige rukwinden en het opgespaarde water. Ik naar buiten met mijn slaperige hoofd en tegen alle logica in, staande aan de rand van de luifel, het scherm opdraaiend. Gevolg al het opgespaarde water volgde de wetten van ze zwaartekracht en viel dus op mij. Resultaat zeiknat en in ieder geval wel weer wakker. Luifel ingedraaid, ramen dicht, dakluik omlaag en gaan slapen. Vandaag warm en wat wisselvallig, dan zon dan bewolking. We rusten lekker een paar dagen uit. Zondag naar Dalimuseum en dan maandag weer verder richting Frankrijk. Liefs en voor allemaal een gezellige en ontspannen zondag toegewenst.